Pasywna i aktywna ochrona antykorozyjna

Określenie korozja pochodzi z łaciny 'corrosio’ a oznacza zżeranie. To stopniowy proces niszczenia materiałów, zachodzący między ich powierzchnią, a otaczającym je środowiskiem. W odniesieniu do żelaza proces korozji oznacza jego skłonność do powrotu do naturalnej postaci, w jakiej występuje w przyrodzie, czyli rud – najpowszechniej Fe2O3.
„W roku 2010 oszacowano, że bezpośrednie i pośrednie koszty korozji stanowiły w Polsce około 8% PKB, co odpowiadało sumie 100 mld zł, 25 razy większej od krajowego budżetu na naukę.”

Całe szczęście proces korozji nie jest czymś przed czym nie możemy się ochronić. Dostępna jest bowiem pasywna i aktywna ochrona antykorozyjna. Czym są te metody i jakie są między nimi różnice?

Pasywne metody opierają się na działaniu prewencyjnym np. poprzez nałożenie powłoki, zabezpieczającej materiał przed czynnikami zewnętrznymi, co uniemożliwia ich korozję.

Aktywne formy ochrony mają na celu uniemożliwić zajście reakcji powodujących korozję dzięki stosowaniu specjalnych materiałów, stosowaniu zabezpieczeń lub katodowych zabezpieczeń antykorozyjnych.

Wybór konkretnej metody będzie zależał od naszych potrzeb. Przykładowo nie zawsze możliwe będzie zastosowanie powłoki i konieczne będzie stosowanie aktywnych form ochrony.